پژوهشگران مؤسسه Mass General Brigham با همکاری مؤسسه کخ ژلی ساخته‌اند که پس ازتزریق به داخل تومور در سی‌تی اسکن قابل مشاهده است و می‌تواند روش جدید و سودمند درمان سرطان باشد.
استفاده از این ژل در ترکیب با ایمنی‌درمانی باعث بهبود بقا در موش‌ها شد و تومورهای دوردست و درمان نشده را تحت تاثیر قرار داد که نشان می‌دهد پتانسیل درمانی آن برای سرطان‌های متاستاز کرده است.
تزریق مستقیم داروهای ضد سرطان به درون تومورها یا درمان درون توموری روشی امیدوارکننده برای درمان solid tumorsاست.این ژل با دومعضل درایمنی‌درمانی برای داخل تومور مقابله می‌کند که شامل قابل مشاهده و عملی کردن درمان به طوری است که رادیولوژیست‌های مداخله‌ای بتوانند تحویل دارو را تأیید کنند و مطمئن شوند که دارو واقعاً در منطقه مورد نظر باقی می‌ماند.پژوهشگران تصمیم گرفتند ژلی بسازند که چند منظوره باشد تا هم در دمای اتاق قابل تزریق باشد و هم در محل تومور جامد شود. همچنین باید حاوی یک عامل قابل نمایش در تصویربرداری باشد تا بتوان روند درمان را با استفاده از تصویربرداری دید. ضمن این‌که هدف اصلی آن، این است که قادر به ارائه درمان سرطان باشد. در این مورد، حامل (imiquimod) است که یک داروی تحریک‌کننده سیستم ایمنی است.
آنها بر روی یک پلیمر زیست‌سازگار متشکل از پلی لاکتیک-کو-گلیکولیک اسید و پلی اتیلن گلیکول در یک ساختار سه بلوکی قرار گرفته اند. این ساختار سه بلوکی دو ویژگی حیاتی را فعال می‌کند که آزادسازی کنترل‌شده ایمی‌کویمود را ممکن می‌کند
در مرحله بعد آیوپامیدال که ماده حاجب سی‌تی اسکن است را اضافه کردند.پژوهشگران نام این سیستم دارورسانی ژلی خود را ایمی‌ژل گذاشته‌اند.آنها با استفاده از مدل‌های موش، سرطان روده بزرگ و پستان را که معمولاً در برابر ایمنی‌درمانی مقاوم هستند، با یک تزریق داخل توموری تحت درمان قرار دادند. در این آزمایش هر موش دارای دو تومور از یک نوع بود، اما تنها یکی از آنها تحت درمان قرار گرفت و به پژوهشگران اجازه داد تا بررسی کنند که آیا این ژل باعث تحریک ایمنی موضعی و سیستمیک می‌شود ؟پژوهشگران می‌گویند طی ۹۰ روز پس از تزریق و شروع درمان، این درمان ترکیبی، بقا را در هر دو مدل سرطان بهبود بخشید. برای مدل سرطان روده بزرگ ۴۶ درصد از موش‌ها زنده ماندند. در مدل سرطان پستان نیز ۲۰ درصد زنده ماندند.این درمان یک روش کامل است؛ چون موش‌هایی که به آن پاسخ دادند، پسرفت کامل تومور درمان شده را نشان دادند، در حالی که موش‌هایی که به آن پاسخ ندادند، هیچ پسرفتی در هیچ یک از تومورهایشان مشاهده نشد.زمانی که این ژل را به یک تومور تزریق می‌شودبه سیستم ایمنی بدن می آموزد که تومور را تشخیص دهد و آن را تحریک کند تا نه تنها به محلی که ژل در آن تزریق شده است، بلکه به سایر نقاط بدن که ممکن است همان توموربه آنجا حمله کند، توجه داشته باشد. این روش درمانی توانایی تأثیرگذاری بر تومورهایی که متاستاز نموده اند را نیز دارد.
